مجله‌  انگليسي اکونوميست  طي گزارشي نوشته که، «نقشه‌هاي رياض در منطقه، از سوريه و عراق گرفته تا يمن و لبنان يکي پس از ديگري به شکست منتهي شده و عربستان در جدال نفتي که با ايران داشت نيز متحمل «شکست سختي» شده است.» به گزارش تسنيم، اين مجله همچنين به سياست «محمدبن سلمان» وزير دفاع سعودي در سوريه و لبنان اشاره کرده و مي‌نويسد: «وي آشکارا از معارضان سوريه اعلام حمايت و بسيار تلاش کرد که در لبنان رئيس‌جمهوري انتخاب شود که نزديک به حزب‌الله نباشد.» در ادامه اين گزارش تأکيد شده که «عربستان در يمن هم جنگي را عليه «حوثي‌ها» شروع کرد و ژنرال‌هاي «محمد بن سلمان» از همان ابتدا، پيروزي‌هاي قريب‌الوقوع و فتح صنعا، پايتخت يمن را وعده مي‌دادند. شاهزاده جوان عربستان هم در عراق قصد داشت با پياده کردن طرحي در اين کشور، بر سياست بغداد تأثير بگذارد. از اين رو، «محمد بن سلمان» براي اولين بار بعد از گذشت 25 سال سفير عربستان را در بغداد تعيين کرد.  اما امروز مي‌بينيم عربستان در همه جبهه‌ها در حال عقب‌نشيني از مقابل ايران است. اين نشريه انگليسي سپس شکست سعودي‌ها را اين‌گونه تشريح کرد که «عربستان در عراق مجبور شده سفير خود را به‌دليل فرار از انتقادهاي سياستمداران شيعه عراقي، از اين کشور فرا بخواند. در سوريه نيز، دولت اين کشور به‌کمک حاميان ايراني و روسي خود عرصه را بر معارضان خود تنگ کرده و شهر حلب در آستانه آزادسازي قرار گرفته است. عربستان در لبنان هم از خواسته‌هاي خود عقب‌نشيني کرده و تن به انتخاب رئيس‌جمهوري داده است که دوستي‌اش با ايران بر کسي پوشيده نيست. در موضوع پرونده‌ نفت نيز عربستان مجبور شد در نشست اخير اوپک قبول کند که بيشترين کاهش توليد نفت را داشته باشد، در حالي که ايران نه‌تنها کاهشي نداشت بلکه موافقت شد که اين کشور توليد نفت خود را به ‌ميزان قبل از تحريم‌ها برساند. در يمن نيز انصارالله و حاميانش عزم را جزم کرده‌اند که اجازه ندهند عربستان طعم پيروزي را بچشد.»
در پايان اين گزارش مي خوانيم: مسئله شکست و عقب‌نشيني عربستان تنها محدود به رويارويي‌هاي مستقيم نظامي و سياسي نمي‌شود بلکه اين شکست شامل آنچه مقامات رياض آن را «قدرت نرم» خود در منطقه مي‌دانند نيز مي‌شود.» اکونوميست تأکيد مي‌کند که «عربستان در تشکيل يک محور سني در منطقه هم ناکام مانده و حتي برخي از دوستان و هم‌پيمانان قديمي خود مانند مصر را نيز از دست داده است.»